Cement

Cement zgodnie z normą PN-EN 197-1:2012 oznaczany jest jako CEM. Jest to spoiwo hydrauliczne, drobno zmielony materiał nieorganiczny, który po zmieszaniu z wodą daje zaczyn, wiążący i twardniejący w wyniku reakcji i procesów hydratacji, który po stwardnieniu pozostaje wytrzymały i trwały także pod wodą.

Cement jest podstawowym składnikiem betonu i jest wytwarzany z mieszanki wapna, gliny i piasku. W procesie produkcji cementu następuje spalanie składników, a następnie mielenie ich na drobny pył.

Cement jest dostępny w różnych typach, takich jak: cement portlandzki, cement pucolanowy, cement wapniowo-piaskowy, cement wapniowo-piaskowo-gliniany, itp. Każdy typ cementu ma swoje unikalne właściwości i jest przeznaczony do konkretnych zastosowań. Cement portlandzki jest najczęściej stosowanym typem cementu i jest używany w betonie konstrukcyjnym, betonie drogowym oraz wielu innych zastosowaniach. Jego głównymi zaletami są: wysoka trwałość, odporność na działanie czynników atmosferycznych, szybkie wiązanie oraz niski koszt produkcji.

Cement jest również ważnym składnikiem wielu innych produktów budowlanych, takich jak zaprawy murarskie, tynki, fugi. Jego użycie jest niezbędne w budownictwie, aby zapewnić trwałość i odporność konstrukcji.

Norma PN-EN 197-1:2012 określa następujące rodzaje cementów: CEM I – cement portlandzki, CEM II – cement portlandzki wieloskładnikowy, CEM III – cement hutniczy CEM IV – cement pucolanowy, CEM V – cement wieloskładnikowy.