Obudowa berlińska

Obudowa berlińska stanowi tymczasowe zabezpieczenie wykopu. Swoją nazwę zawdzięcza zastosowaniu takiej konstrukcji podczas budowy metra w Berlinie na początku XX wieku.

Wykop pod fundamenty to pierwszy etap prac ziemnych na budowie. W trakcie wykonywania wykopu istnieje ryzyko osuwania się ziemi. Niesie to za sobą niebezpieczeństwo dewastacji terenu wokół wykopu, zagrożenie dla pracowników budowy oraz maszyn.

Aby temu zapobiec, stosuje się zabezpieczenia. Jednym z nich jest obudowa berlińska, nazywana też ścianką berlińską.

Konstrukcja obudowy berlińskiej

Obudowę berlińską konstruuje się ze stelażu i wypełnienia. Stelaż stanowią pionowe słupy, osadzone w gruncie. Ich rozmiar i rozstaw dostosowuje się do warunków gruntowych oraz głębokości wykopu. Najczęściej pale wbijane są w grunt za pomocą wibracji. Bywają także osadzane w wywierconych otworach lub wbijane przy użyciu młota hydraulicznego lub spalinowego. Przy głębokich wykopach stelaż może wymagać kotwienia w gruncie lub użycia stalowych podpór.

Wypełnienie, czyli opinkę wykonuje się z drewna, betonu lub stali. Jego rolą jest przenoszenie parcia gruntu na stelaż. Kolejne elementy wypełnienia zakładane są etapami, w miarę pogłębiania wykopu. Opinki stalowe i betonowe montuje się „od góry” natomiast belki drewniane instalowane są „od dołu” w miarę postępu robót ziemnych.

Rodzaje obudowy berlińskiej

Ze względu na czas ich zastosowania, ścianki berlińskie dzieli się na:

• tymczasowe
• tracone.

Tymczasowe ściany demontuje się stopniowo w miarę zasypywania wykopu, na końcu usuwając pale.

Ściany tracone pozostają w gruncie po zakończeniu prac ziemnych. Takie rozwiązanie wynika często z braku miejsca na demontaż opinki czy trudności wyciągnięcia kotwionych słupów.

Zastosowanie obudowy berlińskiej

Taki sposób zabezpieczenia wykopu może być zastosowany wszędzie tam, gdzie w bliskim sąsiedztwie nie znajdują się obiekty wrażliwe na osiadanie oraz nie występuje wysoki poziom wód gruntowych. Nie ma możliwości wykorzystania obudowy berlińskiej przy budowach hydrotechnicznych.

Ścianka berlińska w dopuszczalnych warunkach z powodzeniem zabezpieczy wykop o głębokości od 3 do 10 m.

Ścianki berlińskie znajdują zastosowanie np.:

• przy wykonaniu fundamentów,
• budowie tuneli,
• realizacji prac drogowych w miejskich warunkach, gdzie inne metody mogłyby być nieefektywne lub zbyt drogie.

Zalety obudowy berlińskiej

Jeśli warunki na budowie pozwalają na zastosowanie ścianki berlińskiej, to rozwiązanie jest bezpieczne, skuteczne i tanie. Łatwy i szybki montaż nie zajmie doświadczonej ekipie wiele czasu.

Ponadto taką konstrukcję można bez trudu dostosować do planu budowy.

Wady ścianki berlińskiej

Ograniczeniem zastosowania tej metody zabezpieczenia wykopu jest bezpośrednie sąsiedztwo istniejących budowli. Nie sprawdzi się także w łatwo osypujących się gruntach oraz poniżej lustra wody.

Obudowa berlińska cechuje się małą nośnością pionową.

Wymaga również wykonania oddzielnej ściany docelowej.

***

Wśród firm oferujących ochronę wykopów w postaci obudowy berlińskiej wymienić można: Segar, De Waal, CM-Construction, Budokop, Tergon,

Fot. Dewaal.pl