Droga ewakuacyjna

Zasady projektowania dróg ewakuacyjnych określają przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zawierają wytyczne odnośnie do wymiarów drogi ewakuacyjnej, precyzją również takie parametry, jak liczba wyjść drogi ewakuacyjnej, rodzaj i kierunek otwierania drzwi zamykających wyjścia ewakuacyjne czy minimalną odległość między tymi wyjściami.

Z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna być zapewniona możliwość ewakuacji do sąsiedniej strefy pożarowej lub na zewnątrz budynku.

Pracodawca jest obowiązany zapewnić drogi ewakuacyjne ze wszystkich pomieszczeń obiektu budowlanego, w których mogą przebywać pracownicy, umożliwiające szybkie wydostanie się pracowników na otwartą przestrzeń

Droga ewakuacyjna

Droga ewakuacyjna składa się z przejść ewakuacyjnych i dojść ewakuacyjnych.

Wyróżnia się

• poziome drogi ewakuacyjne
• pionowe drogi ewakuacyjne.

Poziome drogi ewakuacyjne obejmują korytarze, hole i galerie.

Pionowe drogi ewakuacyjne znajdują się w przestrzeni klatek schodowych.

Wymiary drogi ewakuacyjnej

Szerokość dróg ewakuacyjnych oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m. Dopuszcza się zmniejszenie szerokości poziomej drogi ewakuacyjnej do 1,2 m, jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób.

W sytuacji, gdy z przeznaczenia i sposobu zagospodarowania pomieszczeń nie wynika jednoznacznie maksymalna liczba ich użytkowników, przyjmuje się ją w odniesieniu do powierzchni tych pomieszczeń. I tak dla:

• sal konferencyjnych, lokali gastronomiczno-rozrywkowych, poczekalni, holi, świetlic itp. - 1 m2/osobę,
• pomieszczeń handlowo-usługowych - 4 m2/osobę,
• pomieszczeń administracyjno-biurowych - 5 m2/osobę,
• archiwów, bibliotek itp. - 7 m2/osobę,
• magazynów - 30 m2/osobę.

Wysokość poziomej drogi ewakuacyjnej powinna wynosić co najmniej 2,2 m, natomiast wysokość lokalnego obniżenia 2 m, przy czym długość obniżonego odcinka drogi nie może być większa niż 1,5 m na każdym odcinku drogi ewakuacyjnej o długości 10 m.

Przejście ewakuacyjne

Przejście ewakuacyjne to odległość od najdalszego miejsca w pomieszczeniu, w którym może przebywać człowiek, do wyjścia ewakuacyjnego na drogę ewakuacyjną lub do innej strefy pożarowej albo na zewnątrz budynku.

Przejście może prowadzić maksymalnie przez trzy pomieszczenia.

Szerokość przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi, oblicza proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m, a w przypadku przejścia służącego do ewakuacji do 3 osób - nie mniej niż 0,8 m.

Długość przejścia ewakuacyjnego zależeć będzie od rodzaju pomieszczenia, jego wysokości, poziomu zagrożenia pożarem, istnienia ryzyka wybuchu, zastosowania urządzeń gaśniczych czy oddymiających.

Dojście ewakuacyjne

Dojście ewakuacyjne to ta część drogi ewakuacyjnej, która wiedzie od wyjścia z pomieszczenia na drogę ewakuacyjną do wyjścia do innej strefy pożarowej lub na zewnątrz budynku.

Oznakowanie drogi ewakuacyjnej

Galerie handlowe, budynki wielorodzinne, miejsca pracy, szkoły, urzędy i inne obiekty publiczne powinny być wyposażone w odpowiednie oznakowanie ewakuacyjne i przeciwpożarowe.

Znaki ewakuacyjne dzielą się na:

• ewakuacyjne znaki kierunkowe – umieszczone na nich strzałki wskazują, jak przebiega droga ewakuacyjna, która pozwala na wydostanie się z budynku lub przedostanie się do bezpiecznej strefy
• znaki wskazujące lokalizację sprzętu / ważnych miejsc – w tej grupie znajdują się takie tabliczki jak np. „pierwsze pomoc medyczna”, „telefon alarmowy”, „przycisk awaryjnego zatrzymania”, „defibrylator”, „okno ratunkowe”, „miejsce zbiórki do ewakuacji”, „młotek bezpieczeństwa”
• znaki wskazujące sposób zachowania – znaki mają ułatwiać poruszanie się po drodze ewakuacyjnej oraz pomagać w lokalizacji sprzętu ratunkowego, będą to znaki typu „ciągnąć, aby otworzyć”, „pchać, aby otworzyć”, „przesunąć w celu otwarcia”), a także tabliczki wskazujące, że aby uzyskać dostęp do klucza lub systemu pozwalającego otworzyć drzwi, konieczne jest zbicie osłony („stłuc, aby uzyskać dostęp”)
• znaki ewakuacyjne uzupełniające zawierające piktogramy i/lub krótkie komunikaty wskazujące np. gdzie znajduje się klucz do wyjścia ewakuacyjnego lub ostrzegać o przeszkodach znajdujących się na drodze ewakuacyjnej.

Ze względu na rodzaj pomieszczenia i oświetlenie wyróżnia się znaki ewakuacyjne:

• fotoluminescencyjne
• podświetlane
• łączone.

Fot. Freepik