Technologia produkcji prefabrykatów strunobetonowych

Strunobeton stanowi połączenie betonu ze zbrojeniem ze stali czynnej. Na etapie produkcji elementu ze strunobetonu linki zbrojeniowe zostają naciągnięte z użyciem odpowiedniej siły. Następnie naciąg jest puszczany a tym samym siły wewnętrzne przenoszone są na element. Naprężenie drutów powoduje ściskanie betonu. Dzięki naprężonym warstwom drutów kompensowane są późniejsze obciążenia, wpływy temperatury lub występujące siły rozciągające.

Zasadnicza różnica między strunobetonem a żelbetonem polega na formie zbrojenia. Aktywna, naprężona stal w strunobetonie pełni inną funkcję niż bierne zbrojenie żelbetu, bez oddziaływania na nie siłami z zewnątrz.

Techniki wytwarzania strunobetonu

Produkcja strunobetonu może odbywać się na różne sposoby.

Zależnie od momentu, w którym dokonuje się naciągnięcia lin zbrojeniowych, wyróżnia się:

• metodę sprężania przed betonowaniem
• metodę sprężania po betonowaniu

W metodzie sprężania przed betonowaniem umieszczone w szalunku warstwy drutu zostają naprężone i kotwione na linii produkcyjnej. Wtłoczony beton musi najpierw dojrzeć, a następnie druty są odprężane, przenosząc swoje naprężenia na prefabrykowany element.

W metodzie sprężania po betonowaniu w nieuzbrojonym elemencie umieszcza się rury. Po utwardzeniu betonu wprowadza się w nie liny stalowe, napręża je i kotwi. Następnie w rury wtryskiwana jest zaprawa cementowa pozwalająca uzyskać połączenie z elementem. Ta technika wykorzystywana jest często przy budowie mostów.

Do produkcji elementów strunobetonowych stosuje się tory naciągowe. Wyrób strunobetonowy podczas całego procesu znajduje się w niezmiennym położeniu i poddawany jest kolejnym działaniom roboczym.

Zalety strunobetonu

Zastosowanie elementów ze strunobetonu powala uzyskać wiele korzyści na etapie wznoszenia konstrukcji. Wymieńmy choćby:

• zmniejszenie wielkości przekrojów elementów konstrukcyjnych
• zwiększenie rozpiętości przekrojów elementów konstrukcyjnych bez dodatkowych podparć
• przyspieszenie prac
• możliwość wysmuklenia elementów konstrukcyjnych bez utraty parametrów nośnościowych
• redukcja ugięcia w konstrukcjach pracujących na zginanie
• zdolność do przenoszenia znacznych obciążeń
• odporność na działanie czynników zewnętrznych
• niższa cena strunobetonu w porównaniu z materiałami o podobnych parametrach
• wysoka klasa odporności ogniowej
• dobre parametry izolacji dźwiękowej
• mniejsze zużycie betony przy produkcji płyt kanałowych
• wysoki poziom kontroli jakości wyrobów

Zastosowania strunobetonu

Ten materiał doskonale sprawdza się w produkcji płyt stropowych. Pozwala uzyskiwać elementy o dużej powierzchni, niewymagające dodatkowych podpór lub znaczną redukcję ich liczby. Płyty stropowe ze strunobetonu mogą mieć długość do 16 metrów.

Strunobeton stosuje się do budowy nadproży. Gwarantują dużą nośność przy niewielkich wymiarach przekroju poprzecznego. Tego typu nadproża można montować na styku otworów okiennych ze ścianami działowymi. Nie wymagają użycia dodatkowej mieszanki betonowej, za to pozwalają na kontynuowanie robót murarskich bezpośrednio po osadzeniu elementu.

Strunobetonu wykorzystuje się także do wyrobu:

• dźwigarów
• przęseł
• słupów do budowy sieci elektroenergetycznej

Pozycja prefabrykatów strunobetonowych na rynku budowlanym jest silna i pomimo postępu w dziedzinie materiałów – na razie niezagrożona. Dobra jakość wyrobów i możliwość skrócenia cyklu procesu inwestycyjnego sprawiają, że prefabrykaty strunobetonowe będą produktem wybieranym zarówno w budownictwie przemysłowym i mieszkaniowym.