Budowa terminalu LNG w Świnoujściu
Gazoport był zaprojektowany jako instalacja, składająca się z ogromnych zbiorników zdolnych do przyjmowania płynnego surowca z tankowców, który następnie jest zamieniany na gaz. Planowano, że terminal będzie przystosowany do przyjęcia i przetworzenia 5 mld m3 gazu rocznie.
Budowa gazoportu – projekty składowe
Inwestycja Terminal w Świnoujściu obejmowała projekty:
- terminal regazyfikacyjny (Terminal LNG), realizowany przez Polskie LNG SA
- gazociąg przyłączeniowy Świnoujście-Szczecin (Gazociąg), realizowany przez GAZ-SYSTEM SA
- infrastruktura zapewniająca dostęp do portu zewnętrznego, w tym falochronu, toru wodnego, obrotnicy oraz oznakowania nawigacyjnego związanego z wymienioną infrastrukturą (Falochron), realizowany przez Urząd Morski w Szczecinie
- nabrzeże w porcie zewnętrznym w Świnoujściu oraz przyłącza dla terminalu (Nabrzeże), realizowany przez Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście SA.
Terminal LNG w Świnoujściu - kalendarium
W 2006 roku uchwałą rządu podjęto decyzję o planowanej inwestycji w Świnoujściu. Nie rozpoczęto jednak od razu prac legislacyjnych usuwających bariery w realizacji inwestycji.
Dopiero w 2009 roku została podpisana przez PGNiG umowa z katarską spółką Quatargas na 20-letnią dostawę gazu.
W 2010 roku LNG podpisało umowę na budowę terminalu z konsorcjum, na czele którego stał Saipem.
24 kwietnia 2013 roku zakończono budowę Falochronu.
9 lipca 2013 roku zakończono budowę Nabrzeża.
12 czerwca 2014 roku wydana zostało pozwolenie na użytkowanie Gazociągu Świnoujście-Szczecin.
31 grudnia 2014 roku ukończono Terminal LNG
Oficjalne otwarcie gazoportu w Świnoujściu miało miejsce 12 października 2015 roku.
Pierwsza komercyjna dostawa gazu odbyła się 17 czerwca 2016 roku.
Budowa gazociągu – problemy i opóźnienia
Część zatrudnionych podwykonawców w międzyczasie ogłosiło bankructwo, co wydłużyło czas realizacji inwestycji, której ukończenie planowano wstępnie na 2014 rok. Ta sytuacja wymusiła renegocjację z dostawcą gazu, aby opóźnić jego dostawę. Pojawiło się także ryzyko utraty środków UE, wykorzystanych do współfinansowania inwestycji.
Sytuację na placu budowy skomplikował spór pomiędzy Transportowym Dozorem Technicznym a wykonawcą. TDT występował w podwójnej roli – wykonywał zadania inspekcyjne w zakresie dozoru technicznego względem wykonawcy, jednocześnie – na podstawie umowy cywilnej – wykonywał dla tego samego wykonawcy certyfikację urządzeń w obrębie terminalu, co niewątpliwie budziło konflikt interesów.
NIK wytknął nieprawidłowości, które wpłynęły na opóźnienia w przyjętym harmonogramie. Wśród nich był nieskuteczny nadzór, odstępstwa od projektu, wadliwe wykonanie niektórych prac budowlanych, nieskuteczne egzekwowanie terminów, pominięcie w aneksach prawnych narzędzi określających winę wykonawcy, niezabezpieczenie interesu inwestora w sprawach dotyczących zmian terminów.
Rozwój terminalu LNG w Świnoujściu
Aktualnie budowany jest trzeci, największy zbiornik na gaz płynny. Będzie on mógł pomieścić 180 m3 surowca.
Powstaje także nowe nabrzeże ze stanowiskami rozładunku i załadunku gazu na statki. Rozbudowa terminalu pozwoli na zwiększenie mocy regazyfikacji oraz wzrost elastyczności w przyjmowaniu dostaw gazu.
Znaczenie Terminalu w Świnoujściu jest niezaprzeczalne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Polski. Jego funkcjonowanie zwiększa możliwości dywersyfikacji źródeł dostawy gazu ziemnego, szczególnie w okresie trwającej na Ukrainie wojny i niestabilnych na rynkach cen gazu.
Foto: gaz-system.pl